از بس حرف‌هامو به هیچکس نگفتم و هیچ‌جا ننوشتم، یه کوه بزرگ حرف تو دلم دارم که کم‌کم داره همه‌ی وجودمو میگیره. بعد میترکم و حرف‌ها میپاشه به در و دیوار. بعدش باید بشینم و حساب کتاب کنم که چندتا خوردم و چندتا دیگه باید بزنم که برم مرحله‌ی بعد. بعدترش باید بشینم و این سوالا رو از خودم بپرسم که مگه بازیه؟ مگه جنگه؟ واقعا چی فرض کردی زندگی رو؟ و در انتها بزنم له کنم خودم رو و از نو بسازم. 

+ شما چه خبر؟ :)