ظرف‌ها مدام پر می‌شوند. همه با ظرف‌های خالی صف کشیده‌اند و منتظرند که یکی یکی ظرف‌هایشان پر شوند. 

یکی ظرف پر شده را زمین می‌زند و دوباره در صف می‌ایستد. یکی ظرف پر شده را انبار می‌کند و دوباره می‌رود ته صف. یکی ظرف پر شده را یک‌جا سر‌ می‌کشد و اوردوز می‌کند. یکی ظرف پر شده را به دیگری می‌بخشد و یکی هم ظرف پر شده را جایی در طاقچه‌ی دلش می‌گذارد. 

دل‌ها بهتر بلدند ظرف‌های پر شده را آرام آرام خرج کنند...

:)

+ در آغوش حق:)