این آدمِ واقعیِ دنیایِ مجازی -شاید هم نسبتا مجازی- حالا نیازمند حرف‌های واقعیِ آدم‌هایِ واقعیِ دنیایِ واقعی‌ست.
هدف از این همه چیدن واقعیت و مجاز کنار هم، گیج کردن خواننده نیست. هدفم این است که به نفهمیدنی‌ترین شکل ممکن بگویم دلم برای حرف‌هایتان تنگ شده. برای کامنت‌های ریز و درشت دلگرم کننده‌تان. برای ناشناس گفتن‌هایتان و برای آدم‌ها -و شاید بهتر باشد بگویم دوست‌ها- ی واقعیِ یک فضای ...
ولش کن دیگر.
- مهم این است که تیک ناشناس فعال است، دلم تنگ شنیدنِ شماست، از ۲ تیر تا حالا در اینجا بسته که نه ولی باز هم نبوده، و مهمترش اینجاست که اسمارتیز دلش می‌خواهد به جای اینکه پست بنویسد، کامنت بخواند از هرآنچه تا حالا نگفتنی بوده، هر آنچه راز دل بوده، از درد دل‌ها و مشغله های دوستانِ جانش چه شناس و چه ناشناس. اسمارتیز تصمیم گرفته گوش بشود و اگر لازم بود، جواب هم بدهد (:
- دوشنبه ۱۲ تیر ۹۶
